Wiadomości ze szkoły

„100 dni do matury…”

Szczegóły

Bogusława Ryczek, wychowawczyni klasy III LMS

Ostatni wielki bal przed jednym z najważniejszych egzaminów w życiu - maturą.

Skąd wzięła się ta wyjątkowa tradycja? Dlaczego tańczymy poloneza? Jakie jeszcze przesądy związane są ze studniówką?

Na początek garść podstawowych informacji:

Pierwsze studniówki pojawiły się prawdopodobnie po roku 1812, czyli po tym jak Wilhelm von Humboldt - reformator szkolnictwa pruskiego - wprowadził egzamin dojrzałości.

Studniówka to nic innego jak „sto dni przed maturą”. Przyjęło się, że okres około trzech miesięcy wystarczy na powtórzenie całego materiału, stąd taka, a nie inna nazwa tej uroczystości. Zazwyczaj bale odbywają się na przełomie stycznia i lutego, a studniówkę rozpoczyna polonez - to nasz reprezentacyjny polski taniec narodowy.

Tradycje:

Najbardziej znany przesąd mówi o tym, by dziewczyna miała na sobie czerwoną bieliznę. Zazwyczaj jest to czerwona podwiązka, która ma przynieść szczęście na późniejszym egzaminie. Przyjęło się, że do czasu matury nie powinno się też ścinać włosów. Wizytę u fryzjera należy zaplanować więc przed studniówką.

Jeśli chodzi o chłopców - garnitur, który miał na studniówce, powinien założyć także na egzaminy maturalne. Wierzy się, że taki ubiór zapewnia pomyślność i dobre wyniki.

Na studniówce nie powinno się zdejmować butów. Taniec na boso może przynieść pecha i trudności podczas majowej sesji…

Tyle na temat historii, zabobonów i przesądów. A jak to było w naszej szkole?

Bal studniówkowy klasy III Liceum Ogólnokształcącego Mistrzostwa Sportowego odbył się 26 stycznia 2019 r.

w Karczmie w Podgórzu.

Uczniowie przybyli dużo przed czasem, by aż do ostatniej chwili móc doskonalić układy taneczne, które po godzinie 19.oo rozpoczęły uroczystość.

Zgodnie z tradycją ostatnich lat, klasowy orszak wyruszył do dźwięków poloneza Wojciecha Kilara z filmu pt. „Pan Tadeusz”, chociaż był pomysł, aby „wskrzesić” poloneza M.K. Ogińskiego. Program artystyczny tegorocznych maturzystów inspirowany był również naszą epopeją. Uczniowie, jak przystało na doświadczonych humanistów - dokonali trawestacji wybranych fragmentów ksiąg naszego wieszcza.

Występ swój zatytułowali:

„Jaś Kowalski. Ostatnie dni w szkole. Historia licealistów z lat 2016 - 2019 we dwunastu księgach wierszem”. Zabawne teksty, ułożone trzynastozgłoskowcem, opiewały profesorów i ich lekcje w dusznickim liceum.

W części inauguracyjnej głos zabrała Dyrektor dusznickiego MZS Pani Renata Brodziak oraz Burmistrz Miasta Pan Piotr Lewandowski.

Część oficjalną zakończył toast i pyszny tort, upieczony specjalnie na tę okoliczność.

Następnie przyszła pora na tak długo wyczekiwaną zabawę. Nauczyciele i uczniowie wraz z osobami towarzyszącymi ruszyli do tańca. Bawiono się fantastycznie na parkiecie gościnnej karczmy.

Na uwagę zasługują jeszcze układy taneczne, gry i zabawy, przygotowane przez Panią Ewę Tucholską i uczniów - dla nauczycieli i zaproszonych gości. Była to świetna niespodzianka. Obecna klasa 3 LMS - cała bez wyjątku - przejdzie do historii tej szkoły jako zespół bardzo zgrany, roztańczony, który radzi sobie z wszelkimi trudnymi układami choreograficznymi jak mało kto.

Niestety, jedyna taka noc - śnieżna, mroźna, tajemnicza, niepowtarzalna, wyjątkowa; minęła za szybko…

Lecz zanim kasztany zakwitną w parku, a alejkami będą iść maturzyści na swój pierwszy egzamin dojrzałości…Zanim maj przyniesie zieleni smak i absolwenci zasiądą po raz ostatni w szkolnych ławach. …Zanim nastąpi maj - należy cieszyć się dniem dzisiejszym !

„Ta chwila czarowna głębią nocy,

szaleństwem fioletu,

srebra bladym świtem,

niech zawsze trwa…”.

Nieubłaganie bal dobiegł końca. Mam nadzieję, że na zawsze pozostanie jednym z najpiękniejszych przeżyć tegorocznych maturzystów.

Podziękowania dla klasowej Rady Rodziców- dla Państwa Joanny i Pawła Szewczyk oraz dla Państwa Ireny

i Krzysztofa Wyszyńskich - za wspaniałą organizację balu.